You are a REAL Indian if

You are a real Indian if;
You do not believe in Rules, Regulations or Laws
You think that garbage can be thrown anywhere
You have in some point of time dreamt about 'Foreign'
You start honking if the car in front of you does not move for even a second
You start honking even if the car in front of you is moving fine
You swear if a pedestrian crosses the road in front of you
You think that when you own a car, you own the roads too
You are a real Indian if;
You believe that there is WORLD under the table
You can work like a slave for your employer to be in his good books
You think that you have all the knowledge and the person talking to you is dumb
You cannot help peeping into a roadside fight and motivate the fighters
You can say `अपनेको क्या है!’ even if a fire breaks out at your neighbor's house
You are not affected by news of someone being robbed, killed, or raped
You feel that regular blasts and disasters are good for a city's integrity and morale
You don't respect your country
You consider mobiles to be status symbols
You don't Protect; You Protest
You can party no matter what happens around you or in your country
You are a real Indian if;
You realize Nothing after reading this
You think this post is crap and you continue to be yourself.

हॅप्पी न्यू इयर

दिल्लीतील सामुहिक बलात्काराचा बळी ठरलेल्या मुलीचा आज सकाळी मृत्यू झाला. । मुंबईत ३१स्ट निमित्त रात्री एक वाजेपर्यंत मद्यविक्रीस परवानगी तसेच सकाळी पाच वाजेपर्यंत पार्ट्यांना परवानगी. । शहरात ठिकठिकाणी होणार नववर्षानिमित्त जल्लोष, मॉल्स, आणि हॉटेलांना तरूणाईची पसंती. ।

या बातम्या आहेत. यातली विसंगती आणि त्यातून पुढे येणारी भावनाशून्यता फार जणांना समजेल असं नाही. माझा एक मित्र म्हणाला आज ही बातमी ऐकल्यापासून ३१स्ट ‘सेलिब्रेट’ करावा असं वाटतच नाहीये. मी म्हटलं अरे हे तुला वाटतंय, पण ते तुझ्यापर्यंतच राहील. कारण कोट्यावधींना असं मुळीच वाटत नाहीये. त्यांच्या पार्ट्या होणार. नाचगाणी होणार. ३१स्ट आहे ना बाबा. तो मेन आहे. कसंही सुरू झालं असलं तरी ‘हॅप्पी न्यू इयर’ आहे.

जगाचा अंत

दिवस उजाडता भीती आहे, रात्र होता धास्ती आहे
उद्याचा दिवस चांगला असेल याची कुणाला खात्री आहे?
आता लोकांकडे पैसा आला आहे, चांगल्या आणि वाईट मार्गांनी
पैशाबरोबर माज आला आहे, अहंकार आला आहे, उद्दामपणा आला आहे
शिरजोरी करायची, स्वैराचार करायचा हीच वृत्ती झाली आहे
आपुलकी, प्रेम, सामंजस्य, सद्विचार, संस्कृती हे खोटे शब्द झालेत
मिळतं त्यात कुणीच संतुष्ट नाही, काही मिळवण्यासाठी कष्ट नाही
सगळं आयतं हवं आहे; हवंच आहे; आणि ते नाही मिळालं तर...
ते नाही मिळालं तर माणसं कुठल्याही थराला जाऊ लागली आहेत
खून, मारामा-या, चो-या, बलात्कार...
रोज; दररोज या अशाच बातम्या बघाव्या लागत आहेत, ऐकाव्या लागत आहेत
हटवाद, छळवाद, चंगळवाद, आणि वासनेचा समाजाला ज्वर झालाय
भौतिक प्रगती झाली असेल पण नैतिक अधोगतीचा कहर झालाय
नात्यांची तर गोष्टच वेगळी; ती काय असतात हेच कुणाला ठाऊक नाही
पैशाने माणसं जोडावी, पैशासाठी तोडावी; माणसांचं कुणाला कौतुक नाही
सगळा समाज आत्मकेंद्री झालाय, स्वार्थी झालाय, हैवान झालाय
निसर्गही त्याला अपवाद नाही; तोही आता सैतान झालाय
भूकंप होत आहेत, पूर येत आहेत, प्रकोप होतो आहे

कसलीच; कुणाचीच; शाश्वती नाहीये
सगळं अनाकलनीय झालंय, असंबद्ध झालंय, अतर्क्य झालंय

‘हा’ जगाचा अंत नाही तर आणखी काय आहे?

Parallel Parking

Out of the millions of people who drive cars, only a few thousands know how to 'park' a car correctly. A few people in my locality don't even know there is something called as 'parking'. They just drive in and stop wherever they feel, leave the car like that and that's all.

Parallel Parking. An essential skill that the car owners/drivers should have. It is very rare to find though. More so because many of the people perceive it as a very hard thing to do. But it is really simple to be frank. It just needs a little judgement, and a little calculation.

I am not an expert driver, but I thought I should share my understanding and knowledge about this Parallel Parking act, so that those who are unnecessarily scared of it, become confident about it.

I hope this helps the readers to park their cars perfectly, and effortlessly.

Drive Safe!

Birthday Wishes to the One and Only

Self Explanatory

चिनी अतिक्रमण

सहज म्हणून मी अंघोळीच्या पंचाचं लेबल निरखून बघत होतो तेंव्हा त्याचं एक धक्कादायक वैशिष्ट्य नजरेस पडलं; की तो चिनी बनावटीचा आहे !!! चिनी अतिक्रमण कुठवर येऊन पोचलंय याची जाणीव झाली मला.

गमतीचा भाग सोडला, तर ही वस्तुस्थिती खरं तर किती चिंताजनक आहे याकडे लक्ष देणं गरजेचं आहे. घरातल्या कात्रीपासून ते अंगावरच्या कपड्यांपर्यंत, मोबाईलपासून ते टीव्हीपर्यंत...८०% गोष्टी आपण चिनी बनावटीच्या वापरतो.

तिकडे अरुणाचल प्रदेश ला ती लोकं आपला भाग म्हणून नकाशात दाखवतात. तिथे रहाणा-या भारतीय लोकांना अमेरिका इ-व्हिसा देते, म्हणजे पासपोर्ट वर स्टॅंप मारत नाही.. का? तर तो मारला तर अरुणाचल भारताचा भाग आहे हे मान्य केलं असं होईल. उघड उघड भारताची आणि भारतीयांची गळचेपी ती चिनी लोकं करतायत, आणि तरीही आपण आपलं त्यांची उत्पादनं भरभरून विकत घेतोय, वापरतोय.

हे थांबायला हवं असं कुठेतरी वाटतं. मला किंवा आणि कुणाला वाटून काही होत नाही म्हणा. हे आपल्या सगळ्यांना जर वाटलं तरच काहीतरी होऊ शकेल. अर्थात; आपल्याला फरक पडत असेल तर. फरक पडत नसेल तर मग; काय फरक पडतोय !

Lohagad - Korigad Trek

Me and my friends, we didn't go trekking anywhere during the entire monsoon which is actually when you can experience natural beauty at its best. We were all busy and didn't have time to spare, really. Then came this month when a plan finally took shape and the destinations chosen were two very easy forts - Lohagad and Korigad. We were going after a long break so we thought that 'let us not strain ourselves too much to start with'.

Lohagad was on the agenda for quite a long time, unlike Korigad which was a new addition that was taken up. As always; SMSs were fired to 'probable' team members. There were some 'on-off' like responses and at the end 3 people were sure to come.

  

Having started at 6:30 from Mumbai, we reached Lohagad Base Village (Lohagadwadi) at around 9:15 after a break for tea and lunch in Lonavala. When you enter Lonavla from Mumbai end, you need to turn right at Kumar Resorts and then go straight from the next circle. The stretch of 30 odd kilometers passes underneath the Express Way twice and reaches the village Bhajeghar. The ghaat that you encounter while on the way to Lohagadwadi is tricky. The road is in extremely bad condition, filled with big stones and sand which weakens the grip of your car's (or even worse, your bike's) footwear. Hence, it is advised to use the best of your driving skills here. It is thrilling though; and I enjoyed driving on the 'otherwise' bad road. We parked our vehicles at Lohagadwadi. There were a few shops out there selling snacks and cold drinks.

The way up lohagad is so simple from there onwards. Just a small walk in the woods and you are welcomed by the neatly laid steps that take you right atop Lohagad. A very nicely maintained fort, where major part of the fortification is intact and is beautiful to see. You pass through multiple doors (Ganesh Darwaja, Narayan Darwaja, Hanuman Darwaja and Maha Darwaja).

There are two 'Mosques' on the top. There is a huge cave named Laxmi Kothi where the treasure which was looted by Shivaji Maharaj was stored. The highlight of the Fort, 'Vinchu Kata' is on your right hand side when you enter the top of the fort. To reach Vinchu kata, one way goes from besides Laxmi Kothi while the other goes from besides the second mosque/Dargaah on the fort. One portion of the way to get to Vinchu Kata is extremely tricky and if you are not very confident you shouldn't venture. There is one footway which is easier as we were told by a local person; but sadly, only after we returned from there without being able to tackle that difficult part. However, to get good shots of the Vinchu Kata from the lens, reaching upto this spot where the difficult section is situated, is enough. That is all that you can see on the fort. Getting down shouldnt take more than 40 minutes.

Lohagad can also be reached by Train from Malavli Station. This route passes through Bhaaje Caves which are very beautiful, and this route involves a 1 hour long walk before the steps begin. Lohagad is a fort which everyone can enjoy; no matter if he/she is used to trekking or not.

We got down at 12 from Lohagad. Had limbu sarbat, some fruits and we proceeded to our next destination, Korigad. The other two members except me did not know this fort and were curious yet not keen. We reached 'Peth Shahapur' which is the base village for Korigad. Peth Shahpur is situated on the way to Amby Valley. From Lohagad, we had to reach back to Lonavla and follow the road directions to Amby Valley. Korigad appears like a huge vertical rock from it's base, Peth Shahapur. The trail starts with a nicely marked and clearly visible path. It reaches a tower where you have to take the road that is on the right hand side. Further, after covering another 200 Meters, a small path climbs up on your right hand side, leaving the broad path. You have to take that small path and walk through the dense forest for about 10 minutes when you reach the 'concrete' steps. From there onwards its just so simple. You will pass a Ganpati Mandir on your right hand and a cave. The steps lead you all the way up to the fort's huge table land. One should definitely take a walk over the fortification. You get nice views of the Amby Valley and Pavna Dam. The surrounding mountains are awesome.

Getting down is a 30 minutes job. But one should make sure that he/she takes the same route which was taken while climbing up. Or else he/she will end up getting to the other side of the fort and then, will have to walk for around 5 kilometers to reach the original starting point.

We started our return journey at around 5:30 and after a good couple of warm-up treks we were back to mumbai. Definitely recommended forts for anyone and everyone interested. Nothing much to be worried about. They are just that simple and just as brilliant as it gets !

Comparative Study of Modes of Transport (Road)

With fares getting unfair day by day; I thought we should evaluate the available options. No opinion expressed here; but I hope after having a look at this comparison, you will be able to form your own opinion.

Link to the Larger Sized Image: HERE

अधीर उपाशी

नोकरीत बढती मिळत नाही, पैशाची चणचण मिटत नाही, घरगुती वातावरण अशांत, अशी समस्यांची चेकलिस्ट घेऊन अमूकगावातला एक माणूस तमूकगावातल्या एका खूप मान्यता असलेल्या गणपतीच्या देवळात हजर झाला. त्याच्याच आयटी कंपनीत काम करणा-या एका मित्राने हे देऊळ त्याला ‘रेफर’ केलं ‘रेफर’. तर साहेब लगोलग गाडी बुक करून तमूकगावाला रवाना झाले आणि देवळात पोचले. ‘जे जे शक्य आहे ते ते करून बघू’ असं म्हणून.

"देवा, फार लांबवरून तुझ्याइथे आलोय. तू सगळ्यांकडे बघत असतोसच. तुला माझीही अवस्था दिसत असेल. माझी स्वप्न कशी अर्धवट राहतायत, त्यांच्या पूर्ण होण्यात कशा आणि कुठल्या अडचणी येतायत, हे दिसत असेल. तरीही. देवा, मला नोकरी करून ४ वर्ष झाली पण हवी तशी प्रगती झाली नाही. कंपनीतल्या राजकारणामुळे मी डावलला जातोय. त्यामुळे पगार वाढत नाही, पण गरजा आ वासून उभ्या आहेत. घरात त्यावरून वाद होतात. कुठेच शांतता नाहीये. खूप आशेने तुझ्याकडे आलोय, कृपा कर, माझ्या या अडचणी दूर कर. मी दर वर्षी इथे येईन, तुला ५१ नारळ वाहीन."

"झालं बोलून?"

(थबकून)"कोण?.... कोण बोललं?"

"मीच मीच. ज्याच्याशी आत्ता तू बोललास, मनातल्या मनात."

"(अतिशय हर्षोल्हासित होऊन) खरंच!! मी स्वप्नात तर नाही..."

"ठीक आहे ठीक आहे. सिरियलगिरी नकोय. तर तू, कुठून?... अमूकगावातून इथवर आलास. का रे बाबा? अमकेगावातही माझं देऊळ बांधलंय ना तुम्ही, इतर देवांची देवळंही आहेतच की तिथे."

"हो देवा त्या देवळातही मी नेमाने जातो"

"मग? ‘रिझल्ट मिळत नाही म्हणून दुसरे ‘ऑप्शन्स’ ट्राय करतोयस?"

"नाही... असं नाही... तू नवसाला पावतोस असं मला माझा मित्र म्हणाला..."

"तुमचा एरिया माझ्या स्कोप ऑफ ऑपरेशन मधे येत नाही. असं तुमच्या सरकारी किंवा कॉरपोरेट भाषेतलं वाक्य म्हणावसं वाटतंय मला. आणि तसंच आहे बरं का. तुम्ही आपल्या गावातली देवळं सोडून लांबलांबच्या कुठल्या देवांचं वर्कलोड का वाढवता रे? का आमची सिस्टिम डिस्टर्ब करता तुम्ही? साउथ चे लोक सिद्धिविनायकाला मुंबईत. नॉर्थची मंडळी लालबागच्या राजाला साकडं घालणार, मुंबईत. मुंबईतले स्टार जाणार बालाजी ला. बंगालची माणसं आणखी कुठे राजस्थान ला.
तुम्ही मानवप्राणी ना जाम इंपेशंट झालायत. तुम्हाला बनवताना मी ‘आशा’ नावाचं एक सगळ्यात सक्षम रसायन तुमच्यात ओतलं होतं. त्याची ‘नशा’ झालीय आता ‘नशा’. हातचं सोडून पळत्याच्या मागे, काखेत कळसा गावाला वळसा, एक ना धड भाराभर चिंध्या. या म्हणी तुम्हीच बनवल्यात; त्या तुम्ही शिकलात शाळेत. उपयोग काय?" सिद्धिविनायकाला जाऊन एक आठवडा नाही झाला, चालले शिर्डीला. तिथे जाऊन ४ दिवस नाही झाले, की तुम्ही कसलासा मंत्र सुरू करता जपायला. तोही सातत्याने नाही; आणि मग ‘रिझल्ट’ नाही आला की तिसरा देव. अरे काय चालवलंय? ही रेल्वेची तिकिट विंडो नाही की जिथे कमी रांग दिसते तिथे उभं रहावं. किंवा आमची देवळं म्हणजे वेगवेगळी हॉटेलं नाहीत कि आज चायनिज खाल्लं, उद्या पंजाबी, परवा कॉंटिनेंटल, तेरवा ब्राह्मणी. लाईन अ‍ॅंड लेन्ग्थ सातत्यपूर्ण ठेवा की जरा."

"मला पटतंय देवा.... पण... आमच्या समस्या आम्हाला असं बिथरायला भाग पाडतात"

"अच्छा म्हणजे समस्या तुमच्या पेक्षा बलवान झाल्या तर. मग तुम्हाला दिलेल्या बुद्धी, आत्मविश्वास, विचार, समज, या गोष्टी कुठे हरवल्या? मुळात तुमच्या मनात आम्ही जो आमचा ३जी सॅटेलाईट फोन बसवलेला असतो. तो तुम्ही कधी डायलच करत नाही. कधी मनन, चिंतन करतंच नाही. काही झालं की लगेच आय एस डी फोन करायला नाहीतर चॅट करायला देऊळरूपी सायबर कॅफेत येता. असं नसतं रे करायचं. काही फीचर्स आम्ही आमच्या प्रत्येक मानवात इन्बिल्ट बसवलेली आहेत. ती फीचर्स वापरलीच नाहीत तर तुम्हाला तुम्ही कीती ‘केपेबल’ आहात हे कधीच कळायचं नाही. काही गोष्टी आम्ही आमच्या लोकल देवळांत डेलिगेट केलेल्या आहेत, तेंव्हा लगेच असे इशू एस्कलेट करायचे नाहीत. किंवा भांबावल्यासारखं वेगवेगळी देवळं हंट करत फिरायचं नाही. विश्वास ठेवायचा. संयम ठेवायचा. प्रोसेस चालू असते. अरे प्रोग्रॅम लिहिणं एक वेळ सोपं असतं पण त्यातला बग काढायला वेळ लागतो. इन्स्टंट नसतात सगळ्या गोष्टी. आणि फरक कसा आहे माहित्ये, आम्ही सगळे एक आहोत; आणि तुमच्या एकेकाला सगळे हवे असतो."

"मला खरंच सगळं कळलंय, समजलंय आणि पटलंय.... मी आणखी काहीच म्हणत नाही आता"

"हं ! तेंव्हा आता शांत रहा. चांगल्या गोष्टी करत रहा. तू इथवर आलास, तुझी केस एक्स्पिडाईट करतो मी. माझ्या म्हणण्याचा वाकडा अर्थ घेऊ नकोस. तुम्हा मानवांना कीड लागलीय असे गैरसमज करून घेण्याची. देवळात या तुम्ही; मला आवडतं तुम्हाला भेटायला. पण काही गोष्टी आपल्या ३जी सॅटेलाईट फोन वरूनच बोलंत जाऊ आपण. तो जास्त जलद आणि परिपूर्ण संवाद असतो. कळलं?"

"हो. (हसतो)"

"तथास्तू"

Addressing the troublers

This is for all the people who stay in the housing society where I reside, the kids who play there, scratch the cars, damage them in many other ways, their fathers who, instead of teaching them a lesson, protect them, their mothers, who keep mum altogether, their grandparents, who have not taught the right lessons about good and bad, true and false to their children when they were young and to every single person there.

To whomsoever it may ‘pinch’

I hereby wish to take this opportunity to thank you for providing me with another great example which has contributed to my belief that a person with ridiculous mentality is forever a person with ridiculous mentality. I appreciate your consistency in intentionally causing damage to the vehicles owned by my family. The damages have in fact polished my negative opinion about you.

I wish you all the very best for implementation of your further notorious plans. I pray to the God if it may so exist, that you shall get what you deserve in return of each of your acts. I also believe that this settlement shall happen in this very life of yours.

Thank You.

आरक्षण

अनुसूचित जाती जमातींना शिक्षणात आरक्षण झालं, महिलांना सगळीकडे आरक्षण झालं, आता ठराविक जातींना बढतीत आरक्षण म्हणतायत; 
असं ऐकलं मी की आणखी काही मंडळी आपापल्यासाठी आरक्षणाचे प्रस्ताव मांडणार आहेत. जसं,

जाड्या माणसांना सौंदर्यस्पर्धांमधे आरक्षण
नाचता न येणा-यांना नृत्यस्पर्धेत आरक्षण
गाता न येणा-यांना गायनस्पर्धांत आरक्षण
टक्कल असणा-या लोकांना शॅम्पूच्या अ‍ॅड्स मधे आरक्षण
दुचाकीधारकांना कार रेस मधे 

आरक्षण
सॉफ्ट ड्रिंक पिणा-यांना बार मधे आरक्षण....

...यादी खूप मोठी आहे.

अ. ज. ओक

टी आर पी चा पूर !

‘क्या बात! क्या बात! क्या बात!’
‘चुम्मेश्वरी पर्फॉर्मन्स’
‘नाउ दॅट्स व्हॉट आय कॉल अ पर्फॉर्मन्स’
‘स्टुपेंडोफॅंटाब्युलसली फॅंटॅस्टिक पर्फॉर्मन्स’ (हे काय आहे चायला मला आजवर कळलं नाही)
आणि काय ते...
‘सँटाबाबाडा पर्फॉर्मन्स’ (मला लिहितानाही चीड येतेय. पण असो.)
‘परफेक्ट पर्फॉर्मन्स’ (नेने बाईंनी डिसेन्सी ठेवली)

डान्स शोंचं जे काय खूळ बोकाळलंय, त्या शो मधल्या विविध जजेस चे हे काही सिग्नेचर वाक्प्रचार. एखादा नाच आवडला की ते जज हे असं काहितरी म्हणतात आपापलं ठर(व)लेलं. आणि मग त्यांनी तसं म्हटलं की स्पर्धक एकदम देवाने कौल वगरे दिल्यासारखे खूश होतात. आणि मग अमूक अमूक जी से ‘क्या बात’ मिला ! वा वा वा वा ! असं अ‍ॅंकर कडून वाक्य येतं. स्पर्धक पुन्हा खूश. म्हणजे आधी ऐकलं नसावं अशाप्रकारे. मग जोडीदार स्पर्धकाला मिठी वगैरे मारायची पद्धत असते. त्याशिवाय तुम्ही खूश आहात हे लोकांना कळत नाही. काहीवेळा स्पर्धक जागच्या जागी ४ उड्या मारत ‘वू......’ असा एक कोल्हेकुई किंवा कुत्रेकुई सारखा आवाज काढतात.

हे असं प्रत्येक डान्स शो मधे होतं. मी सहज कल्पना केली की एखादा उलट्या डोक्याचा जज तिथे गेलाच तर, तो काय करेल. म्हणजे....  तो त्याला एखादा नाच आवडला की म्हणेल; ‘कचरा पर्फॉर्मन्स’ किंवा ‘गटार पर्फॉर्मन्स’ (इन अ‍ॅप्रिसिएशन बरं का). मग स्पर्धक ‘वू......’ अमूक अमूक जी से ‘गटार’ मिला.... वाव ! माइंड ब्लोइंग (हे पण एक नेहमी म्हणायचं असतं) !

पेपरात जे भविष्य येतं, त्यात कसं सगळ्या राशींना ४ चांगली वाक्य १ थोडंस चिंतेच किंवा सूचनेचं वाक्य असं साधारण मिश्रण करून प्रत्येक राशीचं भविष्य लिहिलेलं असतं. तसं या डान्स शो मधल्या कमेंट्स चं असतं. एक जज म्हणतो ‘आउट स्टॅंडिंग’ पर्फॉर्मन्स. सिर्फ आपको अपने एनर्जी पर और मेहनत करनी पडेगी. (म्हणजे काय?) दुसरा जज उलटं म्हणतो. तो आधी म्हणतो की मुझे आपका आज का पर्फॉर्मन्स इतना अच्छा नही लगा. (की स्क्रीन लगेच ब्लॅक अ‍ॅंड व्हाईट होतो). दोन वेळा ढॅं! ढॅं! असा आवाज येतो. पुन्हा सुरू. मग त्या स्पर्धकांचे चेहरे चिंताग्रस्त झालेले असतात. तो जज पुढचं वाक्य म्हणतो. लेकिन अमूक अमूक, जिस तरह से स्टार्ट टू एन्ड आपने जोश बरकरार रखा, मैं उसकी दाद दूंगा. (टाळ्या !)

हे असं चित्रविचित्र, चांगलं वाईट, खोटं खोटं, सगळं एक तास करायचं की टी आर पी चा पूर ! ऑब्जेक्टिव्ह अचीव्ह्ड

मराठी दैनिक साबण (डेली सोप) - भाग २

दैनिक साबणांनी दिवसेंदिवस आपला बार रेज करायचं सातत्य ठेवलंय. नवनवीन सिरियल्स, नवनवीन पात्रं (दोन्ही अर्थांनी), नवनवीन गोष्टी.

• या सिरियल्स मधली आडनावं फार ‘सर’स असतात. सरनाईक, सरदेशमुख, सरपोतदार, सरनौबत अशी. हे ‘सर’ सध्या ट्रेंड मधे आलंय त्यामुळे. आपल्या नावाला ‘ग्रॅंड’ करायला लोकं आडनावाच्या मागे ‘सर’ लावू लागलीयत म्हणे. म्हणजे सरगोखले, सरकुलकर्णी, सरजोशी वगैरे.
• पर्म्युटेशन कॉंबिनेशन च्या तत्वाप्रमाणे, कधी सिरियल मधला नायक गरीब असतो (तरीही मोबाईल, बाईक, कार, लॅपटॉप ही श्रीमंतीचा मापदंड असणारी उपकरणे त्याच्याकडे असतात) तर कधी नायिका गरीब आणि गावातून आलेली (तरीही फॅशन मधे मुंबईतल्या मुलीला फीट आणण्याची क्षमता असलेली) असते.
• ‘क्षणात येते सरसर भरभर क्षणात फिरुनी ऊन पडे’ या कवितेतल्या ओळीप्रमाणे, सिरियलमधल्या कुटुंबात एक दिवस कोट्यांच्या व्यवहारांच्या चर्चा होतात आणि दुस-या दिवशी त्या लोकांना तीन चार लाखांची कर्ज घेण्याची पाळी येते. बरं या सगळ्या घटना होत असताना त्यांचं आलिशान घर, नव्हे वाडा, दागिने, या गोष्टी अढळ असतात.
• बहुतांश सिरियल मधे नायक किंवा नायिकांच्या वडिलांचे ‘बिजनेस’ असतात ‘बिजनेस’. आणि त्यात अर्थातच त्या नायक किंवा नायिकेला एन्ट्री असते. त्यांच्या ऑफिसांमधे ते टाय, ब्लेझर वगैरे घालून जातात. आणि भर कॉरिडॉर मधे रस्ता स्टाईल भांडणं करतात (कॉलर वगैरे धरून). ही भांडणं होत असताना बाकी कर्मचारी एकमेकांकडे बघून ‘काय ना !’, ‘बघा ! असं चालतं’ असे हावभाव करत रहातात.
• यातल्या नायक नायिका कधीकधी खूप धार्मिक असतात. सिरियल मधे मुंबई सारख्या शहरात सुद्धा साधारण एकटं, शांतं, जिथे गर्दी नाहीच असं देऊळ असतं. तिथे तो नायक किंवा नायिका जाते, धडा मोठ्याने वाचल्याप्रमाणे आपली इच्छा बोलून दाखवते. (बाजूला ‘तनहाई....’ पोज मधे बसलेले भटजी/गुरुजी ते ऐकत असतात.) मग एक फूल हमखास त्या मूर्तीवरून नायक/नायिकेच्या हातात किंवा पुढ्यात पडतं. ‘बिंगो’ ! ‘अ‍ॅप्रूव्ह्ड’
• सिरियल्स हे फॅशन चं उगमस्थान आहे. साड्या, ड्रेस, मोठ्या टिकल्या, नेकलेस, कानातले, नाकातले.... डिझायनर्स चं हेच तर प्रेरणास्थान असतं.
• या सिरियलचे डायलॉग रायटर खूप तणावाखाली असावेत किंवा गांजा पिऊन लिहीत असावेत. कारण डायलॉग ऐकून बघणा-याला किक बसते हो ! (किंबहुना द्यावीशी वाटते). देवळात कुणी भेटलं की प्रश्न येतो ‘इथे काय करताय?’ (शॉपिंग ला तर नाही येणार कुणी देवळात). किंवा हॉस्पिटल मधे दोन व्यक्तींची भेट होते आणि एक व्यक्ती दुस-या पेशंटला प्रश्न करते, ‘बरं नाहीये का?’
• ‘एकमेका सहाय्य करू...’ हे आजकाल नवीनच बघायला मिळू लागलंय. नव्हे; सासू सुनेला सहाय्य करते वगैरे असलं काही नाही. एक सिरियल दुस-या सिरियल ला सहाय्य करते. म्हणजे नवीन सुरू होणा-या सिरियल ची नटी मावळत्या सिरियल च्या नटीची मैत्रीण (अचानक) बनून प्रकट होते आणि ‘आता मी तुम्हाला पिडायला येणार’ हे बजावून जाते. सगळ्या सिरियल त्यांच्या स्पॉन्सर्स ना सहाय्य करतात. मग त्यासाठी सिरियल च्या नायिकेला "‘लॉरियल’ चा हेअर कलर लाव; बघ तुझे केस किती छान होतील" असा डायलॉग मारावा लागतो.

एकूणच काय; सगळं कमर्शियलाईझ. सगळ्याचं व्यवसायिकरण. नट-नट्यांचं, प्रसंगांचं, भावनांचं, प्रेक्षकांचं, सगळ्याचंच. आनंदी आनंद !

पारायणं

एकदा एखादं गाणं डोक्यात भिनलं ना, की चायला जातच नाही कित्येक दिवस. असं अने...क गाण्यांच्या बाबतीत झालंय. कुठलंही जॉनर असो, कुठलाही गायक असो, किंवा कुठलीही भाषा असो; तो एक प्रकारचा ज्वर भरतो; तो भरला की मग तो उतरायला काही तास, काही दिवस किंवा काही महिनेही लागतात. त्याचं कारण शेवटपर्यंत कळत नाही पण दर वेळेगणिक ते गाणं अजून अजून आवडत जातं.

माझं तरी असंच होतं. सध्या भिनलेलं गाणं म्हणजे ‘फ्लो रिडा’ चं ‘व्हिसल’. त्याची धुन इतकी वेड लावतेय ना; की बोलून सोय नाही. त्यामुळे पारायणं चालू आहेत. आत्ता या क्षणी साधारण ८४ व्यांदा ऐकत असेन. ७६ पर्यंत मोजत होतो...

http://grooveshark.com/search/song?q=Flo+Rida+Whistle

डायट अ‍ॅंड बॅडमिंटन

काही दिवसांपूर्वी ऑफिसमधल्या कॅंटीन मधे टीव्ही वर सायना नेहवाल ची मॅच सगळे उत्साहात बघत होते. दुपारी दोनची वेळ होती, आणि एक माणूस आमच्या बाजूला बसून जेवत होता, जेवता जेवता टीव्ही बघत होता. चिकनच्या ग्रेव्हीत कालवलेल्या भाताचा शेवटचा घास घेत, आपल्या नगारासदृश पोटावरून दुसरा हात फिरवत मला म्हणाला असं, "बॅडमिंटन इज नॉट सुटेबल फॉर अवर डायट यु नो"

साल्या, म्हटलं, "अवर डायट इज नॉट सुटेबल फॉर बॅडमिंटन. अ‍ॅण्ड, टॉक अबाउट यू; आय कॅन प्ले बॅडमिंटन. इन फॅक्ट आय हॅव प्लेड अ‍ॅट द स्टेट लेव्हल इंटरस्कूल कॉम्पिटिशन." (तसं म्हणायचं झालं तर या माणसाला कुठलाच खेळ ‘सुटेबल’ होणार नाही असा होता तो)

काय महाभाग असतात ना ! म्हणजे त्याने ज्या सहजतेने परिस्थिती ‘फ्लिप’ केलीन, चायला ! मला हसू का चिडू झालेलं.

My Dream Rides:- # 2

Continuing with my earlier post about this topic.

4. Lexus RX 440 -

A close friend of mine came to me one day before school and we were discussing about a bollywood hero who, as he said, owned a Lexus. I never knew what a 'Lexus' was until then. My friend said its a car brand. They have such ultimate, luxurious cars. Googled for it - Saw some photographs - Liked them. The car really clicked me. All the lexus cars are good but the one that makes it here is the RX 350. Compact Sports Utility Vehicle. Stunning design, solid stance, and superb luxury. I'd like it in Metallic Brown.

5. There is a Tie for this place. Between, not 1 not 2 but 6 vehicles.
Jeep Wrangler, Land Rover's Discovery, Cadillac Escalade, Dodge Ram Pickup, GMC Envoy Denali, Infinity FX45. All in the same range of Class, Capacity, and Style.

  

 

 

 

6. 'The' HM Ambassador - Well, one may wonder or find this choice crazy altogether. But I tell you, 'king-like style' never came better with any other car. The technical specifications, sophistication is certainly a BIG minus of this vehicle but the unique feel and character of this car overrides every other flaw that it may have.
'Shaan' as it is called in some of the local languages in India. Oh yes and this 'Shaan' comes best in white, but I like it in metallic black. Or I also have another color in my mind for this car, which is metallic dark purple with some custom touches.

फिल्टर कॉफी

ऑफिस म्हणजे काम. काम म्हणजे कंटाळा. कंटाळा म्हणजे विरंगुळ्याचा शोध. सर्वात सोपा विरंगुळा म्हणजे चहा/कॉफी. सर्वसाधारणपणे प्रत्येक ऑफिसमध्ये चहा कॉफीची सोय असते. आमच्याही आहे. साधं मशीन होतं आधी; आता आमचे लाड म्हणून ‘सीसीडी’ चं बसवलंय. त्याचं स्वागतही झालं बसवल्यावर. आहे; छान आहे.
पण सध्या एक नवीन डिस्कव्हरी झालीय मला. एक चहा कॉफी वाला आहे आमच्या ऑफिसखाली. तसा शक्यतो मी चहा कॉफी च्या वाट्याला जात नाही. ‘कधीच’ हा शब्द मी वापरत नाही, कारण अनेक कारणांमुळे अधे मधे माझं कॉफी/चहा पान होतं आजकाल. हां, तर तो चहा कॉफीवाला. त्याची थोडक्यात स्टोरी अशी आहे की तो एम८० ने आमच्या बिल्डिंग खाली येतो. एम८० बेसमेंट मधे पार्क करतो. तिथून घोडा सायकल घेउन बाहेर येतो. ही घोडा सायकल म्हणजे त्याचं दुकान. कॅरियर ला कॉफी चा ड्रम लावलेला, एका बाजूला एक पिशवी, त्यात डिस्पोजेबल ग्लास. हॅंडल ला एक पिशवी त्यात १ थर्मास, ज्यात चहा असतो. आणि रिझर्व ग्लास चा स्टॉक. इतकंच नव्हे, डोसा, उत्तप्पा, इडली, अशा साउथ इंडियन पदार्थांची मेजवानीही हॅंडल ला लटकवलेल्या पिशवीत असते.

पहिल्यांदा त्याच्याकडे गेलो तेंव्हाच लई खूश झालो. ५ रुपये द्यावेत, एक कॉफी असं सांगावं. एका झटक्यात बरोब्बर एक डिस्पोजेबल ग्लास तो काढतो, लयबद्ध असा ३ वेळा कॅरियर वर आपटतो. आपटता आपटता विचारणार, "सादा, कडक?". तुम्ही सांगावं, "कडक", की तो त्या ग्लासात एक छोटा चमचा अस्सल फिल्टर कॉफी घालणार, आणि ड्रम मधून ग्लासभर फिल्टर कॉफीचा ‘जाम’ भरणार. या सगळ्याच्या जोडीला मोबाईल वर लावलेली साउथ इंडियन गाणी जो रंग आणतात ना, तो और आहे. त्याचा चहासुधा जबरदस्त असतो बरं का, आलं आणि वेलची वाला. पण लिमिटेड एडिशन. एक थर्मास भर; बस.

तो मला खरोखर भावला त्या दिवशी मी खाली उतरलो आणि पाऊस आला. कडेकडेने मी त्याच्याइथवर गेलो. त्याने खुणेने मला समोरच्या दुकानाच्या शेडखालीच थांबायला सांगितलं. मी थांबलो. तो तिथवर त्याची छत्री घेऊन आला. मी आणि बाजूची २ माणसं, आमच्या ऑर्डर घेतल्या. मला विचारताना स्वत:च म्हणाला, "कडक ना?" मी होय म्हटलं. ५ रुपये देऊ केले, तर म्हणाला बादमें देना. गेला; कॉफ्या घेऊन आला. आम्हाला कॉफ्या दिल्या. आम्ही त्याचा आस्वाद घेतला. नंतर मी ग्लास त्याच्या इथल्या कचरापेटीत टाकायला जाऊ लागलो तर पुन्हा खुणेने मला थांबवलंन. माझ्याइथे आला, म्हणाला, "आप मत भीगो सर". माझ्याकडून ग्लास आणि १० ची नोट घेऊन गेला, ५ परत आणून दिले. इतकी सर्व्हिस ! कौतुक वाटलं मला ! धंदा म्हणून असेल तरीही इतकी सर्व्हिस कुणी देत असेल तर केवढं बरं वाटतं ! आणि तो मनापासून देतो ही सर्व्हिस.

या माणसाची वेळही ‘स्विस टाईम’ इतकी काटेकोर आहे. पहिल्याच दिवशी मी विचारलं तेंव्हा मला म्हणाला, "सुबह ८ से ११:२० और दोपहर ३ से ६ रहता हूं" एक दिवस ११:२१ झाले होते उतरायला तर मी या माणसाला पाठमोरं बघितलं. इतकं काटेकोर. एकंदरीत खूप वेगळा ‘अण्णा’ आहे तो. लई भारी.

एक्सेल एक्सेल

‘आम्हाला वगळा गतप्रभ जणु होतील कॉम्प्युटर; आम्हाला वगळा की पोरकी जणु होतील सॉफ्टवेअर’ मायक्रोसॉफ्ट ऑफिस च्या वतीने ही दर्पोक्ती. खरंच पण.. मायक्रोसॉफ्ट वर्ड, पॉवरपॉईंट, आणि विशेषत: एक्सेल; यांची जागा संगणक विश्वात कुणी घेऊच शकत नाही अशी परिस्थिती आहे. Irreplaceable, असा त्याला इंग्रजीत सुरेख शब्द आहे. अशी फार कमी कार्यालयं असतील की जिथे एक्सेल वापरलं जात नसेल. किंवा क्चचितच असा कॉम्प्युटर मिळेल ज्यावर मायक्रोसॉफ्ट ऑफिस नाही.

मला या एक्सेल बद्दल विशेष आकर्षण, कौतुक आणि विश्वास आहे. एक तर हे सॉफ्टवेअर मारुती च्या शेपटी सारखं किंवा द्रौपदीच्या साडी सारखं आहे. आटोक्यात आलंय वाटता वाटता वाढत जाणारं. तुम्हाला जेंव्हा वाटतं की ‘हं. मला आता एक्सेल मधलं सगळं येतं’ तेंव्हा तुम्ही चूकच असता. कारण यात अमर्याद गोष्टी करता येतात आणि त्या सगळ्या कदाचित त्याच्या निर्मात्यालाही माहीत नसाव्यात. मला त्याबद्द्ल इतकं कौतुक असण्याचं आणखी एक कारण म्हणजे सध्या मी करत असलेलं काम. माझ्या कामात या एक्सेल चा हत्तीचा वाटा आहे. म्हणजे सिंव्हापेक्षाही चौपट मोठा. आमचा दिवस सुरु एक्सेल ने होतो, आणि संपतो ही एक्सेल नेच. अर्थात तेच सगळं नव्हे पण तरीही. एक्सेल आमचा मिसळवणाचा डबा आहे. म्हणजे ना, स्वयंपाक करताना एखादी व्यक्ती कसं, कढई घेते, मिसळवणाच्या डब्यातून तिखट, हिंग, हळद, मसाला, जिरं, मोहोरी वगैरे जिन्नस ठराविक प्रमाणात घेऊन त्या कढईत टाकते आणि त्याच्यातून एक विशिष्ट चव तयार करते, तसं आम्ही एक फाईल घेतो, त्यात डेटा ओततो, मग ४-५ विविध प्रकारच्या फॉर्म्युलांचं मिश्रण करून त्यात टाकतो आणि ते सगळं ढवळून एक ‘रिपोर्ट’ बनवतो. त्याला पिव्होट टेबल रुपी ‘सर्व्हिंग बाउल’ मधे काढतो, फॉर्मॅटिंग वगैरे करून गार्निश करतो आणि मग विविध लोकांना ‘सर्व्ह’ करतो.

तर अशा या बहुगुणी सॉफ्टवेअर वर अर्थातच माझा खूप विचार होतो. आणि अर्थातच त्यातून अनेक कल्पना सुचत जातात. कधी अध्यात्मिक, कधी तात्विक, कधी पाप पुण्याच्या, किंवा कधी केवळ विनोदी. एकन्दरितच या एक्सेलंट अशा एक्सेल वर काम करायला फार मजा येते बुवा.

HAPPY EXCELLING !

My Dream Rides:- # 1

Question: Which is your DREAM car !
My answer: MANY.

Many; I mean, all of them hold a special and equally great place in my heart. I can visualize a different 'me' with each one of these. In fact, it will take time for me to really sum this list up. So I'll just go on posting the pictures of my dream rides as I go on dreaming about them.

1. TATA SIERRA 

This will forever be the number 1 on this list. This is my all time favorite vehicle. The strong aggressive stance, amazing road presence, and that huge rear window, sofa like back seat, sheer power, so on and so on. THE real all terrain king for me. I like it in Carbon Black/ Pure White.

I particularly loved its commercial in which a man comes from the office and parks his Tata Sierra in his porch and gets into the house. Then the vehicle goes by itself out on a muddy terrain and comes back in the porch.
http://www.youtube.com/watch?v=3ogh44v6BeQ

2. Second of my choices will be a FORD MONDEO.

When I first read their slogan, when the car was launched in India, it caught hold of my heart. 'Hello Beauty; Hello Beast' was the tagline. I loved it. The car does full justice to this slogan. Its a powerhouse. A super sexy sedan which has got all the punch in the world. It was modestly priced but I don't know why it didn't do that well in India. I liked the older version but, the 2012 Mondeo is equally good. It is no more sold in India though.

I'd again like it in jet black color.

3. My third dream car is again a Ford. A cabriolet/Convertible Ford Mustang GT. I fancy driving a Sparkling Red / Sparkling Blue Mustang on a beach road tasting some fresh air. Power, Style, Appeal, I need not even talk about it when it is a Mustang.

I will continue with the rest of the list soon.

Happy Driving!

InCrystal

 Sleeping Crystal

Fortune in Blue

Blue Mystery

Weaved In

हप्ता बंद

हप्ता बंद नावाचा कार्यक्रम बघत होतो. एक कुटुंब आलं होतं. त्यांची ’इन्ट्रो’ म्हणून एक दृकश्राव्य क्लिप दाखवण्यात आली. त्यात त्यांनी कसं कर्ज घेतलं, मग ते फेडण्यासाठी त्यांच्याकडे कसे पैसे नव्हते, मग त्यांनी कसा आत्महत्येचा प्रयत्न केला,... असं सगळं ..त्यांच्याच कडून अ‍ॅक्ट करून घेतलं होतं... (म्हणजे ती व्यक्ती असे पेपर बघून खोटं खोटं चिडतेय... मग बायकोची ओढणी घेऊन पंख्याला बांधतेय वगैरे वगैरे). तसं ख्ररं घडलं असेल, पण ते त्यांनीच पुन्हा अभिनय करून दाखवणं फार फनी वाटलं. आणि मग ती क्लिप झाल्यावर कार्यक्रमाचे सूत्रधार, प्रेक्षक आणि स्पर्धक.. सगळ्यांनी चेह-यावर स्मित ठेवून ’टाळ्या’ वाजवल्या.

अरे काय चाल्लंय ! मूर्खपणाचा कळस आहे.

गोष्टींच्या अशा RIDICULOUS COMMERCIALIZATION आणि DRAMATIZATION ला आपण थंड पणे बघतोय, स्वीकारतोय, प्रतिसाद देतोय, त्यांचा टीआरपी वाढवतोय. मेरा भारत महान बाबा.

An antique heart

A hear shaped jewel box covered with a chrome ambiance.

Why bother?

I was watching 'Ripley's Believe it or Not' the other day on AXN. I do not know which unbelievable person they were talking about really. But as I switched to the channel they were interviewing people walking on the road at random, asking them about this person. And then there was this very old lady whom they asked what she thought about this person. And here is what she said that caught my mind. 
'.... I mean that is what life really is. If you're not going to do or create something unusual; why bother?'

I was so held by this statement. This old lady just impressed me with this thought. She just put in words, what I keep thinking all the time. For me she is one great mind. Cheers YOUNG lady ! I appreciate.

ZippSome

A very cool logo on the zip of this purse.

Box of Treasure

I liked the golden metal lining of this box, as well as the floral design. 

The Maroon Wave

I was just looking at all the things in my room and this maroon caught my eye. Without waiting, I took my camera out and; this photo. 

7 Cures for Monday Sickness

Monday Blues, or Monday Sickness, or whatever it may be called; I guess, every working person suffers from it. I do as well. Sunday afternoon; and I begin getting depressed. I can't sleep as quickly on Sunday nights. I can't get up as easily on Monday mornings. I keep telling myself; 'don't be sad, there will be a Friday again after 4 days'. However, I have discovered some things which, If I do, I can cure this Monday Sickness to a great extent.

1. Wear your favorite dress on Monday. In formals, wear the shirt which has grabbed the highest number of compliments; or wear a new shirt/trouser/top altogether.

2. Take your favorite dish/vegetable in the lunch box. If you do not carry lunch boxes to office and have a canteen; plan to eat outside.

3. Take your selected favorite songs on a USB/CD to play in the Car stereo or have them copied on iPod/Mp3 player.

4. Have a plan to go out for shopping or dinner or both in the evening.

5. Wear your favorite perfume. One which you wear only on special occasions.

6. During the day, think about a destination for your next holiday.

7. Or the easiest one - Bunk. ;) and go out roaming, have lunch, spend time on a lake or a beach and return home at usual time..

If you too, may have invented your own cures for Monday Sickness, please share with me. I will appreciate your responses.

Merry Monday ! ;)