मुंबईत बसमधून प्रवास करताना बसायला जागा मिळणं म्हणजे थोर नशीब. नाहीतर उभं रहायला लागतं. आणि मुंबईत बसमधे उभं रहाणं म्हणजे ट्रॅफ़िकमधे गाडीत बसण्याईतकंच त्रासदायक असतं. आणि मग असं उभं रहावं लागलं की माझी अवस्था काहीशी अशी होते...
बस ड्रायव्हर जेंव्हा करकचून ब्रेक लावतो
माझ्या रागाचा पारा सरसरून वर धावतो
वाटतं त्याला जाऊन सणसणून लाथ द्यावी
विचारांना कृतीची भरभरून साथ द्यावी
इतक्यात एमपीथ्रीत एक गाणं दणदणून वाजतं
शरीर मन ठेक्यागणिक तरतरून टाकतं
मूड कसा माझा फ़सफ़सून वर येतो
लक्ष माझं एकवटून मी गाण्यावर देतो
मनातल्या मनात एक कचकचून शिवी देतो
भरकटलेल्या विचारांना दिशा नवी देतो...
- अपूर्व
Very very AJO post! Nice :)
ReplyDelete